حكاوى الزمن الجميل......(63)..... اسمى فين
عندما كنت فى الثانويه العامه كانت اختى فى الاعداديه..وايامها كان الاستاذ
انيس منصور بيكتب عن تحضير الارواح
كان نفسنا نتعلم الحكايه دى بس كنا خايفين حد من الوالدين يقفشنا وخصوصا الوالده رحمها الله ..كنا دائما تحت مراقبتها .. فى المساء تاتى الى حجرة نومنا وتتاكد من وجودنا فى الفراش ومع الفجر تكون عندنا للصلاه وحتى اوقات المذاكره لاتغادر حجرة الاستذكار
وفى يوم من الايام وكنا فى شهر مضان والوقت فبل السحور والبيت كله كان نائم ...
اتسحبنا على اطراف اصابعنا وقلنا لبعض دى فرصه لن تعوض لتحضير الارواح ؟!
كتبنا الحروف الهجائه على ورق وخلينا كل حرف لوحده ...وكتبنا كلمة السلام عليكم فى ورقه منفصله وتجمعنا حولهم واتفقنا اننا نحضر روح المرحوم بيرم التونسى مش عارفه ليه ..وقلبنا فنجان قهوه فاضى ووضعناه فى الوسط ..وقلنا فى نفس واحد : اذا حضرت الروح تدخل على السلام يعنى على الورقه اللى مكتوب عليا السلام عليكم
طبعا امى هى اللى صحت من النوم وهزقتنا وحرمنا نفكر فى الحاجه دى تانى
ومرت الايام...وانا فى الكليه ذهبت مع اختى لزيارة احدى الصديقات المغربيات وبعد قضاء وقت جميل تعرفنا فيه على عاداتهم وتقاليدهم وقبل ان ننصرف ارادت احدى قريباتها ان تكرمنا بقراءة الفنجان
نظرت فى فنجانى والخوف بعينيها قالت : انى مكتوبه على جناح طائر
قلت لها : يعنى ايه ؟!
قالت : يعنى كل الطائر ميسافر بلد انا حتسافرى وراه واذا مات فى بلد تبقى هيا دى البلد اللى حتموتى فيها ايضا
قلت لها : انا الحمد لله مليش اعداء واحنا ناس مؤمنين نؤمن بالقضاء والقدر ....والمكتوب على الجبين لازم تشوفه العين
انا فعلا سافرت كتير وزرت معظم بلاد وادى النيل وده من حبى للرحلات والجواله وليس لشىء اخر واحيانا كنت اتذكر هذا الكلام وانظر الى الطيور المهاجره واسال نفسى .....ياترى اسمى فين ؟!
والى لقاء اخر ان شاء الله مع حكايه جديده من :
حكاوى الزمن الجميل ( ما ما عطيات )
عندما كنت فى الثانويه العامه كانت اختى فى الاعداديه..وايامها كان الاستاذ
انيس منصور بيكتب عن تحضير الارواح
كان نفسنا نتعلم الحكايه دى بس كنا خايفين حد من الوالدين يقفشنا وخصوصا الوالده رحمها الله ..كنا دائما تحت مراقبتها .. فى المساء تاتى الى حجرة نومنا وتتاكد من وجودنا فى الفراش ومع الفجر تكون عندنا للصلاه وحتى اوقات المذاكره لاتغادر حجرة الاستذكار
وفى يوم من الايام وكنا فى شهر مضان والوقت فبل السحور والبيت كله كان نائم ...
اتسحبنا على اطراف اصابعنا وقلنا لبعض دى فرصه لن تعوض لتحضير الارواح ؟!
كتبنا الحروف الهجائه على ورق وخلينا كل حرف لوحده ...وكتبنا كلمة السلام عليكم فى ورقه منفصله وتجمعنا حولهم واتفقنا اننا نحضر روح المرحوم بيرم التونسى مش عارفه ليه ..وقلبنا فنجان قهوه فاضى ووضعناه فى الوسط ..وقلنا فى نفس واحد : اذا حضرت الروح تدخل على السلام يعنى على الورقه اللى مكتوب عليا السلام عليكم
طبعا امى هى اللى صحت من النوم وهزقتنا وحرمنا نفكر فى الحاجه دى تانى
ومرت الايام...وانا فى الكليه ذهبت مع اختى لزيارة احدى الصديقات المغربيات وبعد قضاء وقت جميل تعرفنا فيه على عاداتهم وتقاليدهم وقبل ان ننصرف ارادت احدى قريباتها ان تكرمنا بقراءة الفنجان
نظرت فى فنجانى والخوف بعينيها قالت : انى مكتوبه على جناح طائر
قلت لها : يعنى ايه ؟!
قالت : يعنى كل الطائر ميسافر بلد انا حتسافرى وراه واذا مات فى بلد تبقى هيا دى البلد اللى حتموتى فيها ايضا
قلت لها : انا الحمد لله مليش اعداء واحنا ناس مؤمنين نؤمن بالقضاء والقدر ....والمكتوب على الجبين لازم تشوفه العين
انا فعلا سافرت كتير وزرت معظم بلاد وادى النيل وده من حبى للرحلات والجواله وليس لشىء اخر واحيانا كنت اتذكر هذا الكلام وانظر الى الطيور المهاجره واسال نفسى .....ياترى اسمى فين ؟!
والى لقاء اخر ان شاء الله مع حكايه جديده من :
حكاوى الزمن الجميل ( ما ما عطيات )
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق